اظهارنامه، نوشته‌ای است که طبق مقررات قانونی تنظیم می‌شود و راهی رسمی و قانونی، برای بیان خواسته و مطالبه حق، از طرف مقابل، قبل از طرح دادخواست نزد مراجع حقوقی است.
برخی مواقع، ممکن است، افراد نتوانند یا امکانش را نداشته باشند که برای به دست آوردن حقشان یا طلبی که از دیگران، دارند در مراجع قضایی حضور پیدا کنند و در عین حال بخواهند قبل از رفتن به دادگاه، این روند را با مصالحه طی کنند و درخواست خود را به طرف مقابل اعلام کنند. در این حالت راه‌کاری که وجود دارد، ارسال اظهارنامه برای طرف مقابل است.
به عنوان مثال فردی از شخص دیگر طلبی دارد که با وجود یادآوری‌های مکرر، بدهکار حاضر به پرداخت آن نمی‌شود. در این صورت، طلبکار می‌تواند برای دریافت طلب خود اقدام به ثبت اظهارنامه نماید و با این کار قبل از طرح دعوا علیه بدهکار در دادگاه، بار دیگر به او فرصت پرداخت بدهی و ادای تعهدش، را خواهد داد.
برخی اظهارنامه را به اشتباه اظهاریه هم می‌نامند. اظهارنامه، نه تنها راهی برای مطالبه رسمی حق است، بلکه افراد می‌توانند از طریق آن، آمادگی خود را برای تسلیم هر چیزی، اعم از: وجه، مال و سند را هم به طرف مقابل اعلام کنند.
اظهارنامه حاوی اطلاعات خاصی است که باید به صورت صحیح و دقیق تکمیل شود. این اطلاعات شامل موارد زیر می‌شود:
۱-مشخصات و اقامتگاه اظهارکننده: اظهارکننده (فرستنده اظهارنامه) اطلاعات هویتی خود از جمله: نام، نام خانوادگی را به همراه اقامتگاه قانونی خود، یعنی نشانی محل اقامتش را در این بخش اظهارنامه وارد می‌کند.
۲-موضوع اظهارنامه: عنوان مطلبی که در متن اظهارنامه و قسمت خلاصه اظهارات شرح داده می‌شود.
۳-مشخصات و اقامتگاه مخاطب: اظهارکننده در این بخش نام و نام خانوادگی و نشانی محل زندگی مخاطب اظهارنامه را در این بخش وارد می‌کند.
۴- خلاصه اظهارات: اظهارکننده آنچه که از طرف مقابل می‌خواهد و مدنظرش است به طرف دیگر اظهار کند را در این قسمت، توضیح می‌دهد.
۵- خلاصه جواب: در این بخش دریافت‌کننده اظهارنامه، به اظهارات فرستنده پاسخ می‌دهد.
مبایعه نامه چیست؟
اصطلاح مبایعه نامه یکی از اصطلاحاتی است که تقریبا تمامی افراد جامعه حداقل یک مرتبه آن را شنیده و بسیاری از افراد نیز اقدام به انعقاد آن کرده اند. اما در کنار اصطلاح مبایعه نامه، اصطلاحات دیگری همچون بیع نامه، قول نامه و سند نیز وجود داشته که تفاوت آن ها با مبایعه نامه ممکن است برای بسیاری از اشخاص هنوز مبهم باشد.
مبایعه نامه، من جمله مبایعه نامه خودرو، در ریشه خود، دربردارنده کلمه بیع می باشد. بیع به کسره ب و سکون یاء، کلمه ای عربی است که از طریق فقه اسلامی وارد زبان فارسی و حوزه قرادادها در حقوق ایران شده است. ساده ترین ترین تعریف برای بیع و اوصاف عقد بیع، خرید و فروش می باشد. به عبارت دیگر، هر عقد و قراردادی که در ضمن آن ، یک طرف اقدام به فروش مال خود کرده و دیگری برای خرید آن مال و پرداخت قیمت آن اقدام نماید، بیع نامیده می شود.
مبایعه نامه سند عادی ای است که اغلب در دفاتر املاک و با دریافت کد رهگیری میان طرفین تنظیم گردیده و بنابراین در اصطلاح عرفی و حقوقی به سند انتقالی که در دفتر اسناد رسمی تنظیم می گردد، مبایعه نامه گفته نشده و این سند، سند رسمی نامیده می شود.
مبایعه نامه همانطور که از عنوان آن مشخص است، به مبایعه و قرارداد خرید و فروش یا همان عقد بیع اختصاص دارد.
ویژگی دیگر مبایعه نامه آن است که مبایعه نامه اختصاص به املاک نداشته، بلکه برای قرارداد خرید و فروش تمامی اموال منقول و غیر منقول می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
مبایعه نامه یک سند عادی است و اعتبار سند رسمی را دارا نمی باشد.
هرچند مبایعه نامه، سند رسمی محسوب نشده، اما از آنجا که اصولا یک عقد لازم می باشد، هیچ یک از طرفین حق نداشته به صورت یک طرفه آن را به هم زده و فسخ نماید و به این بهانه از انجام تعهدات خود در مبایعه نامه و به خصوص، تنظیم سند رسمی در تاریخ تعیین شده خودداری نماید.
در صورت مفقود شدن مبایعه نامه با داشتن کد رهگیری ، می توان نسخه ای از آن را از طریق سامانه ثبت معاملات و املاک کشور دریافت نمود . اما در صورت گم شدن مبایعه نامه بدون داشتن کد رهگیری ، می توان نسخه ای از آن را از طرف مقابل دریافت و برابر اصل نموده و در غیر این صورت ، در دادگاه ، دعوی اثبات وقوع بیع را مطرح کرد .
ضمانت اجرای عدم انجام تعهدات مذکور در مبایعه نامه آن است که طرف مقابل می تواند الزام به انجام تعهد طرف متخلف را از دادگاه خواسته و علاوه بر اقدام به دریافت خسارت تاخیر تادیه، در مواردی برای فسخ مبایعه نامه نیز اقدام نماید.
<<جمع آوری شده توسط ادمین>>
